Viva Hollandia

Soms vallen de dingen automatisch je kant op. We moesten zo rond begin april in Nederland zijn voor APK, servicebeurten aan camper en gebit en dat viel dan ook nog samen met wat verjaardagen en andere feestelijkheden. Ook het afstuderen van zoonlief aan de TU Delft zou ongeveer in die periode plaats moeten vinden. Hoe lang we dan precies in Nederland wilden blijven, daar hadden we nog niet echt over nagedacht. De tijd doorkomen zoals we dat in Spanje/Portugal hadden gedaan - d.w.z. gewoon van plek naar plek trekken en kijken of het bevalt - was geen optie. Enerzijds (maar eigenlijk ook anderzijds) vooral omdat het weer en de temperatuur dat begin april niet echt toelaten. En toen belde daar de schoonzus die vrienden heeft in Edam die voor 5 weken naar Japan gingen en of we in hun huis wilde zitten om op de kat, kippen en planten te passen. Nou hadden we nog niet op kippen gepast dus we dachten dat we dat wel konden. En zo zaten we vanaf begin april in Edam in een echt Edammer huis, met een Egyptische raskat en een kip die eruit zag of het een onecht kind van Ad Visser was

Er werd ons dus een lange(re) periode in Nederland in de schoot geworpen en dat kwam eigenlijk prima uit. Op 1 april reden we de grens over en koersten linea recta af op Tilburg voor een weerzien met de jongste dochter. Wat direct opviel: het door ons bereikte zen-niveau door een aantal stressloze maanden in een Middellandse Zee-klimaat werd professioneel om zeep geholpen door het jachtige verkeer op de A16 bij binnenkomst in Nederland en door de zich rap vullende agenda's met allerlei eet- en drinkafspraken met vrienden, familie en ander gespuis. En we wisten het natuurlijk wel, maar door 'even een drankje doen' met dochterlief in een Tilburgs etablissement werden we weer hard met de neus op de feiten gedrukt. Hier geen Spaanse prijzen (€1.20 voor een biertje op het terras) en dat zorgde bij het afrekenen toch even voor een klein financieel schokje. Die schokjes hebben we tijdens ons verblijf in Nederland nog een aantal keer mogen ervaren. Ons camperavontuur betekent ook dat niet alles financieel mogelijk is. Dat is niet erg, daar hebben we bewust voor gekozen maar dat brengt ook met zich mee dat we noodgedwongen wat selectiever moeten zijn met vragen wie/wat/waar gaan we(uit) eten en/of drinken. Dat levert soms wat discussie op, soms ook wat ongemakkelijke, maar beter die discussies nu voeren zodat het helder is i.p.v. de hete aardappel maar voor je uitschuiven. En natuurijk zouden we voor iedereen een uitzondering willen maken, maar we hebben er voor gekozen om maar één uitzondering te maken. We laten het niet gebeuren dat onze kinderen voor ons betalen. En dan kan het wel eens gebeuren dat we buiten het budget lopen. Maar onze oplossing is dan simpel, dan moeten we gewoon eerder dood, dat scheelt weer een paar centen. Inmiddels is ons beider begrafenis gepland op 13 mei 2035. We hebben dus nog even. 

De dagen in Nederland stonden dus vooral in het teken van afspraken. Afspraken voor de camper en afspraken met mensen. En soms vielen die heel toevallig samen. De APK was gepland in Loenersloot vlak bij ons oude dorpscafé. Daar konden we dan rustig wachten tot we de camper konden ophalen en tegelijkertijd een 'meet and greet' doen met 'our biggest fans'. D&L zijn altijd de eerste die een insta-post liken, de blogs lezen en het is zelfs zo erg dat ze nu zelf ook een camper hebben gekocht. Vinden wij zelf ook wat ver gaan, maar goed het zijn volwassen mensen, dus wat doe je er aan. Ook zo leuk dat we onze oude buurtjes tegen het lijf liepen. Iedereen die leuke buren heeft roept natuurlijk dat hun buren de leukste zijn, maar die van ons waren dat echt. Die van hun waren overigens beduidend minder ;). 

Eveneens steeds weer een mooi moment op feestjes, verjaardagen en overige partijen is het spervuur aan vragen dat we op ons afgevuurd krijgen. Soms staan we letterlijk met de rug tegen de muur allerlei vragen te beantwoorden van superenthousiaste mensen - vaak bekenden, soms total strangers en alle wat daar tussen zit - die van alles weten. Soms vragen we ons af of men denkt dat we met een immense en levensgevaarlijke, Indiana Jones-achtige opdracht van God bezig zijn. Onze kinderen denken daar overigens heel anders over. Die zien ons als een ANWB-stel in matching Decathlon-outfit die van camping naar camping rijden, 's middags een ommetje om een idyllisch meertje maken en rond een uur of 5 in de middag neerstrijken in de campingstoelen licht nippend aan een wit wijntje. De waarheid ligt niet exact in het midden, maar wel ergens tussen deze twee uitersten. Ondanks dat de kinderen ons niet zien als coole senior-versies van Freek Vonk of andere avonturiers (m/v/) blijft het hoogtepunt van even in Nederland zijn toch echt het weerzien met je kinderen en kijken waar je er voor ze kan zijn. 

Daar werd door de oudste dochter meteen gebruik van gemaakt want ze stond op het punt om te verhuizen naar Hilversum en er moest geklust, gesjouwd en schoongemaakt worden. Veel schoongemaakt, heel veel schoongemaakt. Maar we deden het graag voor haar en gaf ook weer nieuwe inzichten. Als de omstandigheden er namelijk om zouden vragen en we moeten weer aan de full-time-baan, dan zouden we niet direct kiezen voor een carriére als schoonmaker van wc en doucheruimtes waar oude dametjes klaarblijkelijk nonstop gerookt hebben. 

Kers op de taart van het verblijf in Nederland was dat we het afstuderen van zoonlief mee konden maken. Eerst naar een mooie presentatie luisteren over zijn afstudeerproject. Voor niet-technici overigens totaal niet te volgen, maar we deden net alsof we het snapten ("heeft er iemand nog vragen? Nee hoor, alles helder") en we denken dat ze er ingetrapt zijn. Gelukkig hadden de heren professoren er wel verstand van, zodat de academische carriere werd afgesloten met een abnormaal hoog cijfer en een familiediner waar abnormaal veel gelachen is, inclusief spierpijn in de kaken de volgende ochtend. Het was een heerlijke dag en soms is het leven gewoon helemaal mooi. 

 Uiteindelijk zijn we bijna 2 maanden in Nederland geweest zonder nou al te veel wilde dingen te doen. Dat is natuurlijk helemaal prima maar we keken er wel naar uit om weer op pad te gaan. Wel een paar nieuwe ervaringen opgedaan in deze periode. Daarvan was Koningsdag in Edam er 1 van, maar we hebben ook kennisgemaakt met het fenomeen 'kamperen bij je vrienden op de oprit'. Super leuk om te doen en bij de een heel anders dan bij de andere. Ter vergelijking, bij de een konden we 's ochtends in het verwarmde buitenzwembad dobberen na een lekker ontbijtje . Bij de ander werden we hard aan het werk gezet om hekjes en garagedeuren te schuren en verven. Dat hoefde natuurlijk niet echt, maar als de rest van de familie druk aan het klussen is ga je niet in je korte broek in de tuin een krat bier in je eentje legen. Dus maar even de handen uit de mouwen en daarna volle kracht richting Zweden. Daaröver låter mær.