Pendersionado

Toen we de Frans-Spaanse grens passeerden stuurden we een fotootje naar onze kinderen in de family-appgroep van het grensbord 'España'. We kregen meteen een enthousiast berichtje terug van de leukste zoon in ons gezin : "You made it!". En zo voelde het eigenlijk ook. Het doel (althans één van de doelen) is overwinteren in Spanje en daar zijn we dus nu. We made it!  In de vorige blog vreesden we nog voor een stampede van campers van Frankrijk naar Spanje, maar dat viel gelukkig reuze mee. Misschien gingen we te vroeg, misschien hebben we voorgedrongen, wie zal het zeggen, maar het ging van een leien dakje, misschien en juist wel omdat we de etiquette van het camperleven (niet te verwarren met het kamperleven) nog niet helemaal hebben doorgrond. Voor onze HK expatvrienden, we maken dus volop gebruik van ons `Gweilo Privilege'.  Het eerste opmerkelijke verschil, in Spanje reden we weer eens op de snelweg. In Spanje zijn de tolwegen  grotendeels afgeschaft (althans da

De tijd vliegt. Sinds het laatste blog is er al weer een maand voobij. Daarin is niet heel veel gebeurd qua reiskilometers, maar op andere gebieden juist weer heel veel. Na ons Pukkelpop-avontuur (zie vorige blog) moesten we echt even bijkomen om alle indrukken goed te verwerken. Daarnaast hadden we beide voor een aantal zaken echt even een behoorlijke wifi-verbinding nodig. Op basis van onze (nog korte) ervaring is die in Nederland eigenlijk altijd goed. We zetten dus koers naar Den Hout, een klein dorpje in de gemeente Oosterhout. Oosterhout is een kleine Brabantse gemeente vlak boven Breda. Breda is een kleine stad, ongeveer 80 km ten zuiden van Amsterdam.  We hadden waarschijnlijk iets verder Nederland in moeten rijden want de wifi was niet echt om over naar huis te schrijven (hoewel we dat nu dus eigenlijk wel doen). Maar het was verder prima rustig tussen de vele senioren op een ietwat troosteloos  en klinisch campingterrein. Maar we kwamen voor de rust en dat kregen we.  Alvoren