En weer een maand voorbij

De tijd vliegt. Sinds het laatste blog is er al weer een maand voobij. Daarin is niet heel veel gebeurd qua reiskilometers, maar op andere gebieden juist weer heel veel.

Na ons Pukkelpop-avontuur (zie vorige blog) moesten we echt even bijkomen om alle indrukken goed te verwerken. Daarnaast hadden we beide voor een aantal zaken echt even een behoorlijke wifi-verbinding nodig. Op basis van onze (nog korte) ervaring is die in Nederland eigenlijk altijd goed. We zetten dus koers naar Den Hout, een klein dorpje in de gemeente Oosterhout. Oosterhout is een kleine Brabantse gemeente vlak boven Breda. Breda is een kleine stad, ongeveer 80 km ten zuiden van Amsterdam.  We hadden waarschijnlijk iets verder Nederland in moeten rijden want de wifi was niet echt om over naar huis te schrijven (hoewel we dat nu dus eigenlijk wel doen). Maar het was verder prima rustig tussen de vele senioren op een ietwat troosteloos  en klinisch campingterrein. Maar we kwamen voor de rust en dat kregen we. 

Alvorens we echt naar het Zuiden zouden afzakken om onze eerste overwinter-winter mee te maken waren er nog een paar zaakjes die geregeld en/of afgerond moesten worden, of waar we graag bij wilden zijn. Meestal was dit ook wel een combinatie van alle drie. Zo wilden we dochter Cézanne helpen verhuizen van Utrecht naar Tilburg. In Hilvarenbeek vonden we begin september een strategische plek voor deze operatie, want vlak bij Tilburg. Goed uitgekiend, alleen de verhuisdata waren niet echt afgestemd. Wij dachten ergens begin september. Cézanne dacht ergens midden september. Het werd uiteindelijk een compromis zodat we een paar dagen in Hilvarenbeek doorbrachten. Dat was overigens niet een enorme straf, wij vermaken ons wel, ook in Hilvarenbeek e.o. In Hilvarenbeek zit overigens ook safaripark De Beekse Bergen en daar zaten we hemelsbreed slechst 1.5 km vanaf. Het leuke daarvan is dat je 's avonds en 's ochtendsvroeg de leeuwen hoort brullen. Toen wij nog in Hong Kong woonden en op vakantie waren in Australie, hebben we een godsvermogen uitgegeven voor een overnachting in de Sydney Zoo. Zo cool, dan kon je de leeuwen horen brullen. Voor twee tientjes kan dat dus ook bij minicamping Pietershoek te Hilvarenbeek. En dan krijg je er gratis wifi bij. 

De week erna was diploma-uitreiking week. Eerst naar Veenendaal waar Eugenie haar diploma Kynologisch Instructeur feestelijk in ontvangst mocht nemen. Voor de volgende zetten we koers naar Leiden. In de statige zalen van het Academiegebouw aan het Rapenburg mocht Verena haar bachelorbul in ontvangst nemem voor het succesvol afronden van haar bachelor filosofie, meer specifiek het bachelorprogramma Philosophy: Global and Comparative Perspectives. Daarna gezellig in Leiden wat gegeten en gedronken met het feestvarken en natuurlijk Toine. En Cézanne.

De volgende dagen stonden in het teken van bezoek aan de beider families voor allerhande zaken. Eerst naar de fam. Penders in Leidschendam, daarna naar de fam. Guljé in Broek in Waterland. Beide keren was de volledige familie (dwz alle broers en zussen) aanwezig en dat was best bijzonder. Ook omdat we ons realiseren dat we dit niet snel weer mee gaan maken omdat we de komende maanden dan echt (ja, dit keer echt) niet meer in Nederland zullen zijn. Want daar gingen we dan, op naar het buitenland, op naar het zuiden, op naar de zon. Maar eerst nog even langs Son en Breugel, want daar zit een zaak die ter plekke een goede matras op maat maakt voor je camper of caravan. En dat leek ons geen overbodige luxe als we hier de komende jaren elke dag op liggen. 

Het uiteindelijke overwinterdoel is Spanje en/of Portugal. Vroeger zaten we 24 uur in een touringcar om vervolgens in Lloret de Mar te worden gedropt. Wij besloten om er iets langer over te doen. we hebben immers geen haast, al merken we wel dat de zomer voorbij aan het gaan is en dat het vooral 's avonds en 's ochtends merkbaar koeler en kouder is. We willen er dan ook niet al te lang over doen, maar wel genieten van de reis. Die reis brengt ons via UNESCO werelderfgoedmonumenten zoals Mont St. Michel en Carcassonne, maar ook via kleine dorpjes met camperplaatsen. Zo'n camperplaats is vaak niet meer dan een parkeerterrein. Soms met toiletgelegenheid bij een nabijgelegen restaurant, soms niks en soms een openbaar toiletgebouwtje op het (parkeer)terrein. We hadden ons ingesteld op hygiene niveau Dixie-toilet op Pinkpopcamping, maar het valt meestal alleszins mee met de hygiene (of onze lat zakt steeds een stukje, dat kan natuurlijk ook). We konden het ook niet laten om toch even langs Rennes Le Chateau te gaan. Bij Heilige Graal fans (Da Vinci Code, maar ook het boek Holy Blood, Holy Grail) zeer bekend, maar wij kenden het eigenlijk vooral van het jaren negentig computerspel Gabriel Knight 3. Als kinderen zo blij liepen we door een klein frans dorpje op een heuvel dat het decor vormde voor een spel waaraan we destijds zoveel nutteloze maar ook plezierige uren hebben besteed. En ook blij met onze camperbus <6m die makkelijk naar boven kwam en gewoon op het parkeerterrein daar paste.

En nu zitten we - terwijl het in Nederland 10 graden is en waait en nat is - aan de Middellandse Zee kust. Met een stralend blauwe lucht, 25 graden of meer en met een koud biertje in het warme zand van het Franse strand. Eerst bij Narbonne, nu bij Perpignan. Wat opvalt is dat veel al gesloten is, maar het druk is op de grotere camperplaatsen. Het lijkt net een groep ganzen die zich verzamelen op een veld, zich voorbereidend op de grote trek richting Zuiden. Wij zijn vrij nieuw in deze migratiescyclus, maar begin me inmiddels voorstellingen te maken van een op hol geslagen kudde campers die zich in een grote stofwolk op een onafgesproken maar wel zelfde moment richting Spaanse grens begeven. Zij die weleens de Lion King hebben gezien of naar een documentaire over de grote trek van Gnoes in de Serengeti hebben gekeken weten waarschijnlijk wel waar we voor vrezen. We gaan het zien en houden jullie op de hoogte.