Penders in Portugal

De vorige blog sloten we af met de woorden dat we in Portugal zaten, voorbereidende op een lange relaxte reis naar Nederland voor een aantal te plegen plichten aldaar (de noodzakelijke plichtplegingen). Wat we alleen niet verteld hebben toen is waar we precies zaten. Voor de hand had gelegen om ergens rond Albufeira neer te strijken, want dat is wat overwinteraars in een camper doen. Eerlijk gezegd was het ook wel ongeveer de bedoeling om daar tenminste 1 of 2 dagen rond te kijken. Maar Eugenie zat achter het stuur, het ging wel lekker, afslag gemist en toen maar doorgereden naar Sagres, het uiterste zuidwestelijke puntje van Portugal. Sagres kent men waarschijnlijk vooral van het gelijknamige biermerk, maar het heeft verder niet zo heel veel met elkaar te maken. Het is een beetje alsof Heineken z'n bier Cadzand had genoemd of Bad Nieuweschans (Heerlijk Helder Bad Nieuweschans!). 

Sagres en Portugal waren na de Spaanse maanden weer helemaal anders. Natuurlijk qua taal (een soort Spaans maar dan op een luie manier uitgesproken lijkt het wel), maar ook qua natuur (mooie grote rotskliffen aan de Atlantische kust) en qua activiteiten. Zo waren we getuige van de start van de Ronde van de Algarve (een meerdaagse prof wielerwedstrijd met o.a Bauke Mollema en andere toppers). Dat hebben ze in Spanje dus niet, een Ronde van de Algarve. Waarschijnlijk omdat ze in Spanje helemaal geen Algarve hebben. Wij hebben in ieder geval in Spanje geen enkele Algarf gezien. 

We zeiden dat het een lange relaxte reis naar Nederland zou worden, maar we hebben natuurlijk wel iets van een tijdschema (en dus stress) en ook nog wel een paar dingetjes op een lijstje die we wilden doen. In ieder geval Lissabon en Porto onveilig maken en op bezoek bij Tine, de jeugdvriendin van Eugenie, die zich recentelijk heeft gevestigd in de binnenlanden van Portugal. 

Eerste op het lijstje was Lissabon, waar we neerstreken op een veel te dure stadscamping, maar waar we ons echt schandalig als touristen hebben gedragen. Allerlei dingen bekijken (een kerk, een kasteel, een toren en een plein), op een veel te duur terras gezeten, en natuurlijk een Pastéis de Belém gegeten. Toen we aandrang kregen om in het toeristentrammetje te gaan zitten, wisten we dat het tijd was om door te gaan naar de volgende bestemming. Dat werd het kustplaatsje Peniche. We weten nog steeds niet hoe je het preciche uitspreekt, maar dat hield ons verder lekker bezig. Peniche ligt aan de Atlantische kust en staat bekend als een Surfer's Paradise vanwege de hoge golven en de blauwe zee. (Daar komt ook de slogan van de stad vandaag: "Peniche, daar waar de zee is!"). We waren er net iets te vroeg, want een dikke week later zouden daar wedstrijden voor de World Surf League plaatsvinden. We konden wel op het strand in het zonnetje alvast kijken naar een aantal deelnemers die daar aan het trainen waren in van die enorme 'krullende' golven. Over trainen gesproken, in Peniche hebben we ook - eigenlijk voor het eerst - op een soort veredeld parkeerterrein gestaan. Maar dat was eigenlijk heel goed te doen. De beheerder liet ons zien dat we ook gebruik konden maken van een douche (€1 voor 6 min.) en van de wc (€0.50, geen tijdslimiet). Deze ervaring kon ons nog wel eens van pas komen. 

Van Peniche ging het landinwaarts richting Tine (de vriendin van Eugenie dus). Dat was best een pokkenend via B-wegen (waarbij de B af en toe stond voor Berijdbaar, maar niet altijd dus). We hebben het dan ook in 2 etappes gedaan, maar behalve dat we onze tussenstop op een mooie camperplek aan de oevers van de rivier de Taag hadden -n waar ook tegelijkertijd de dorpskermis aan de gang was - , is daar verder niet zo veel over te vertellen. 

Tine heeft in Bemposta een mooi stukje grond met een huisje erop gekocht. Het huisje is inderdaad een huisje, maar het stukje grond is 6 hectare. Voor wie dat niet veel zegt, dat is ongeveer 6 x 1 hectare. Voor wie dat ook niet veel zegt, dat zijn ongeveer 12 voetbalvelden groot. Dat kan allemaal (nog) in Portugal, voor een hele schappelijke prijs zijn echt leuke en grote dingen te krijgen. Voor ons geen optie want we vinden het nog steeds heerlijk om van plek naar plek te trekken en steeds nieuwe ervaringen op te doen. 

Wat wel (een heel klein beetje) tot de verbeelding sprak was dat er in Portugal en Spanje soms hele dorpen te koop staan. Voor €250.000 kan je eigenaar worden van een heel dorp. Het is vaak niet meer dan een lap grond met een paar vervallen huizen, maar het is officieel wel een echt dorp. En die wetenschap leiddde tot een mooi potje fantaseren en filosoferen. Als je een dorp koopt, ben je dan ook automatisch burgemeester en heb je dan het recht om het dorp en de straten een naam te geven? Leuk ook om daar een Monopoly-versie van te maken ("ga naar het Eugenie-plein. Indien u langs start komt ontvangt u €20.000"). Mag je je afscheiden van het land en een eigen land oprichten? Met een eigen nationaal voetbalteam en dan meedoen aan de voorrondes EK en WK. Dan wil ik in de spits (of op goal want dan heb je het meeste te doen) etc. etc. En toen was de wijn op en werd het bedtijd. 

De volgende dag werkte het weer niet mee, dus de lange wandeling door de omgeving van Bemposta werd door ons geruild voor een lange autorit naar Porto. In Lissabon stonden we op een veel te dure camping waar we eigenlijk alleen sliepen, omdat we veel in de stad aan het rondbanjeren waren. En met de ervaringen van de parkeerplaats in Peniche kozen we voor een parkeerterrein in Porto die werd beheerd door de zeer vriendelijke Manuel (from Porto, not Barcelona). De wc was gratis (en schoon), douchen kon ook wel ergens, maar het leek of dat ergens bij iemand thuis was, maar het nog grotere pluspunt was dat we op 5 minuten lopen van het centrum van Porto zaten (voor de kenners, vlak bij de Luiz I brug). In Porto hebben we 2 heerlijke dagen gehad, ook al was het weer niet echt zomers. Voor de #1 thing-to-do in Porto maakte dat overigens niet veel uit. 

Als je in Porto bent ontkom je niet aan aan wijn-proeverij en een rondleiding door de wijnkelders van de diverse Port-merken. Het was blijkbaar een drukke dag geweest. Wij hadden de laatste rondleiding van de dag, en het leek dat onze uiterst kundige gids (een franse dame die met een telg van deze Port-familie was getrouwd) bij alle eerdere rondleidingen gezellig een glaasje mee aan het proeven was geslagen. De rondleidingen waren ongeveer elk uur, beginnende vanaf 11 uur 's ochtends. Onze rondleiding kreeg daarrdoor een 'personal touch' en behalve over Port zijn we ook veel te weten gekomen over hoe het is om als Française in een Portugese Port-familie trouwen. 

De dag erna was het weer zo mogelijk nog slechter dan de dag ervoor. Maar - en dat is dan weer het voordeel van een camper - dat zijn dan mooie dagen om te rijden en reizen. En zo zitten we na een week of 4 weer in Spanje en komt Nederland weer een stukje dichterbij.