Zwitserland

De vorige blog was een maand geleden en sloten we af met de cliffhanger dat we nu eindelijk naar Youri in Genève zouden gaan. En dat is nu dan ook echt gebeurd. Op ons gemakje zijn we naar Zwitserland gereden, met een aantal tussenstopjes. Voor het eerst zijn we ook gestopt op een echte camperplaats, dus niet een camping of zo. Gewoon een lange weg ergens in Duitsland met parkeerhavens aan beide kanten en verder niet heel veel. We wilden eigenlijk alleen even douchen en gebruik maken van het sanitair, 's ochtends na de koffie en dan weer door. Maar de douches waren stuk en voor het sanitair had je een muntje van 50 cent nodig en die hadden we op dat moment niet. Verder zag het er een beetje als een zooitje uit. De beheerster van de 'Wohnmobilhafen Eiffel' was er de volgende ochtend om half 10 weer. We konden de boel wel ophouden maar ons humeur was niet alles. En dan spreek je 's ochtends met de beheerster en dan blijkt dat ze te kampen hebben gehad met een gigantische overstroming vorig jaar en dat zij haar huis en huisraad volledig is kwijtgeraakt, de camperplaats ook wel wat te verduren heeft gehad, maar het ze desondanks nog best een opgewekt mens was en na het hoogseizoen lekker zelf met een camper op pad gaat. Dan valt het leed van een kapotte douche en een gebrek aan 50 cent muntjes wel weer in het niet. 

 De dag erna rustig koers gezet richting de Franse Jura. Eugenie kon van haar broer en schoonzus een beter exemplaar racefiets lenen en die hadden we nu mee. Paar prachtige fietstochten gemaakt en daarna op naar Genève. Youri is niet heel groot behuisd (en woont daar ook nog tijdelijk samen met Anna) en de campings in Zwitserland zijn schrikbarend duur, dus we dachten we doen iets geks, we boeken een plek in Gex. Gex ligt in Frankrijk aan de grens met Zwitserland en ca. 20 km van Genève af. Prima te fietsen dachten we - en we hadden de afgelopen dagen ook nog wel wat geoefend - dus dat zou wel goed komen.

De eerste dag spraken we af aan de oever van de de rivier de Rhône (daar waar de rivier het meer van

Genève verlaat) en waar de Genèvers verkoeling zoeken door zich in de snel stromende rivier lekker mee te laten voeren, en zich aan de oevers te goed doen aan zelf meegenomen bier en jenever (dat laatste is niet zo maar was wel leuk geweest, een Genever met Jenever). In ons enthousiasme om Youri en Anna te zien sprongen we op de fiets en kwamen ongeveer 6 km voor de Frans-Zwitserse grens er achter dat we onze paspoorten niet bij ons hadden. Omdraaien en de paspoorten halen was geen optie, dus besloten we het er op te wagen. We dachten dat het wel verstandig was om niet via een hoofdweg de grens over te gaan. Over kleine boerenpaadjes kronkelend door ver weg gelegen weilanden en overige The Great Escape-achtige taferelen slopen we stiekem richting Zwitserland, ons wel afvragend waar die grensovergang nou precies was. En zo stonden we ineens op het Place des Nations in Genève. Hadden we die Geneefse douaniers maar mooi om de tuin geleid. Later kwamen we er achter dat Zwitserland al meer dan 10 jaar deel uitmaakt van het Schengen-gebied en dat dat waarschijnlijk de reden was waarom onze poging zo soepeltjes verliep. 

Het weerzien met Youri en Anna (we hadden ze een maand geleden natuurlijk nog gezien tijdens Pinkpop) was heerlijk. We dompelden ons onder in de Zwitserse zomerzon en springend vanaf de Pont de Sous-Terre (letterlijk vertaald de ondergrondse brug, maar dat is een beetje een rare naam voor een bovengrondse brug) ook in de rivier de Rhône. Dat springen vanaf de brug mocht officieel natuurlijk niet, maar na ons smokkelavontuur hadden we de smaak van 'breaking the law' goed te pakken. Door alle adrenaline vanwege de paspoorten-affaire hadden we eigenlijk niet door dat de hele heenweg voornamelijk bergaf was. Dat betekent dan automatisch een terugweg voornamelijk bergop. En daardoor dus ook wat langer duurde. Het begon inmiddels behoorlijk donker te worden op die franse bergweggetjes zonder straatverlichting. Al werden sommige delen flink opgelicht door de bliksem van het onweer dat boven ons losbrak. Moe maar voldaan ploften we in ons bed. 

 De volgende dag een speciaal programma. Youri werkt bij CERN aan z'n afstudeerproject/scriptie. Daar kregen we eerst een mooie rondleiding van hem in de Globe - waar een permanente tentoonstelling is over de grote deeltjesversneller en waar tevens de eerste server staat (inclusief het briefje destijds voor de schoonmaakploeg "do not power down!!") en dus feitelijk de geboorteplaats is van het wereldwijde web. Daarna liet Youri zien waar hij zelf werkt en aan werkt. We kregen daardoor een hele mooie indruk van een gedeelte van het immense CERN complex. 

We hadden geluk, want 's avonds mochten we mee naar het jaarlijkse CERN Hardronic Festival, een festival van en voor CERN medewerkers met live-muziek, eten en bier. Een perfecte afsluiting van een perfecte dag. Wel moesten we weer in het semi-donker bergop terug fietsen, maar dat kon de pret niet drukken. Op ons laatste dag met Youri (hij en Anna moesten de maandag erop gewoon weer aan de slag) namen ze ons mee de bergen in rondom het meer van Genève voor een sportieve wandeling met prachtige uitzichten en vergezichten. Aan het eind van de middag namen we afscheid, maar niet voor lang. 

De volgende dag waren we allemaal uitgenodigd om te BBQ'en bij de broer van de man van de zus van Eugenie. Dus eigenlijk de broer van onze zwager. We weten niet precies of er een bepaalde naam is voor de broer van je zwager, dus we noemen hem maar Jan. Jan woont en werkt al jaren in Zwitserland (bij CERN) en zodoende werden we door hem (en vrouw Maria) uitgebreid getrakteerd op een heerlijke maaltijd en Hertog Jan bier. Het was een heerlijke, leuke en ontspannen avond met superleuke mensen. We mochten ook nog met onze camper op de oprit staan en dat was feitelijk onze eerste nacht in Zwitserland in de camper. Wat wil een mens nog meer. Bijna niks, maar die avond kregen we een telefoontje of we vanaf 10 augustus als crewleden mee wilden werken bij de opbouw van en tijdens het Pukkelpop Festival in Hasselt, België. Daarover in een volgend blog meer. We moesten daardoor wel de periode van 26 juli tot 10 augustus overbruggen, maar er zijn ergere dingen. 

Eerst maar eens op bezoek bij de broer van de vader van Eugenie. In het normale spraakgebruik noem je dat een oom, maar wij noemen hem Felix. Felix Guljé woont ook in Genève dus in 2 dagen zijn we bij ongeveer 0,004% van de bevolking van deze Zwitserse stad op bezoek geweest. Felix woont in een prachtig huis, met een zwembad in de tuin, pizza's in de oven en witte wijn in de ijskast. Daarnaast is de oprit groot genoeg voor een camper van 6 meter. En naast dat alles is Felix als oud-hotelier een fabelachtige, aardige en onderhoudende gastheer dus we konden ons geen beter afscheid van Zwitserland wensen. Vanuit Genève en Gex heb je soms een prachtig uitzicht op de Mont Blanc (de hoogste berg van Europa) en dat nodigde uit om dat ding eens van dichterbij te bekijken. Next stop: Chamonix! 

Vanuit daar een paar prachtige wandelingen in de bergen gemaakt, waaronder eentje vlak tot aan een gletsjer. We wilden er wel op lopen maar gedurende de hele dag hoorden we het vervaarlijk rommelen (ook vanuit de camping) dus dat leek niet de meest veilige optie. De week in Chamonix voelde weer eens als een echte vakantieweek, vooral door het frequente bezoek aan een terras. 

Onze laatste zomervakantie in Frankrijk was denk ik ergens in 2005 of zo en wat ons opvalt is dat de Fransen eigenlijk inmiddels allemaal wel iets van Engels spreken. Daar maken de Nederlanders om ons heen gretig gebruik van. Probeerde men vroeger nog wel eens met steenkolen Frans en handen en voeten een stokbroodje te kopen bij de plaatselijke bakker ("un pein de stoque siel voe pleh"), tegenwooordig probeert men het niet eens meer en vliegt men er met steenkolen Engels met gestrekt been in bij de camping snackbar ("wan pizza en two large fries en wen ken ai pick it up?"). 

 Uiteindelijk werd het tijd om ons te gaan melden in Hasselt bij het Pukkelpop festival. Vroeger zouden we in 1 ruk van Zuid-Frankrijk naar Nederland zijn gereden. Nu nemen we daar rustig een paar dagen de tijd voor, ook omdat we de Péage vermijden. En zo kom je af en toe nog eens op bijzondere plekken en in bijzondere situaties. We moeten wel toegeven dat we nog behoorlijke groentjes zijn op camper en camping-gebied, dus we maken gebruik van de app 'Campercontact'. Super handige zoekfuncties, je kan bellen om te reserveren en dan met een druk op de knop leidt Google Maps je naar de juiste plek. Meestal bellen we even on te checken of er plek is, maar dat is bijna niet nodig op basis van de ervaringen van de laatste dagen (bij broer van zwager aka Jan en bij oom Felix was het ook niet nodig geweest tenslotte). Eugenie had een mooi plekje via de app gevonden, aan een meertje en halverwege de route. Toen we het stadje binnenreden beloofden de aankondigen op de reclameborden en de spandoeken over de weg weinig goeds. Er was precies dat weekend een Bikers en Classic American Cars bijeenkomst, min of meer op en naast het camping terrein. We hebben maar niet meer gevraagd of ze nog een een plekje vrij hadden op het stamp- en stampvolle terrein. 

De nacht hebben we doorgebracht aan de rand van de andere kant van het meer in een leeg parkeervak. Was echt prime te doen. De laatste tussenstop voor Hasselt bracht ons in Riesdorf, Luxemburg op een schattige camping aan een riviertje en heel veel Nederlanders. Geen punt, dat levert altijd wel leuke gespreksstof op onderling. "Valt het jou ook op dat Fransen altijd Bonjour zeggen als ze langs elkaar lopen, en dat Luxemburgers dat in hun eigen taal doen met 'Moiën' maar dat Nederlanders elkaar het liefst niet aankijken en al helemaal niks tegen elkaar zeggen?". "Ja, en als Nederlanders met elkaar praten dan voeren ze geen gesprek maar klagen ze over en weer over hun baan, collega's, het weer of over andere Nederlanders". "Een beetje zoals wij nu doen?". " Ja, zoiets :(". Met die wijsheid en levensles trokken we richting Pukkelpop om ons aan te melden als festival crew. Een beetje nerveus over wat ons te wachten stond maar met heel veel zin om ons te laven aan deze nieuwe ervaring. Daarover binnenkort uiteraard (veel) meer.

Kijk voor meer foto's ook eens op deze pagina