Hoera! Geslaagd!

Eerst maar even met de deur in huis vallen, Eugenie is geslaagd voor haar examen en is nu gediplomeerd kynologisch instructeur. Dus nu mag zij net doen alsof ze honden traint (dat denken de baasjes van de honden) maar eigenlijk traint ze de mensen. Dat kon ze natuurlijk al (trust me, I know) maar nu is het ook officieel. Dat was de laatste reden om rond Nederland te cirkelen, zodat we op tijd in Lelystad waren voor het examen. Tussen Landgraaf (zie laatste blog) en Lelystad zaten we achtereenvolgens in Kockelscheier (Luxembourg), Hinsbourg (Frankrijk), Igel
munder Hof (België) en Terschur (Nederland). In Luxemburg zijn we gezellig op bezoek geweest bij Danielle en Rudi (vrienden uit Hong Kong) en veel gewandeld in de heuvelachtige omgeving en dit was eigenlijk de eerste buitenland ervaring van het camper avontuur (dan tellen we het tanken eerder in Duitsland maar even niet mee).

Het was de laatste weken relatief hectisch, een paar dagen hier, 1 dagje daar, dan even nog bij die langs etc. Dus was het plan nu om ergens ruim een week op één plaats te blijven, ook om even rustig de tijd te hebben om een aantal zaken te regelen. Beetje de administratie bijwerken, laptop  een beetje opschonen en Eugenie had nog een online Bodytalk sessie ingepland. Via een handige camperapp vonden we een mooi plekje op een bergje in Hinsbourg, Frankrijk. Rustige plek met wat verouderd maar schoon sanitair, met gratis douches en wifi. Prima dus en maar meteen voor 8 dagen geboekt. Alles ter plekke betaald en nadat het bonnetje uit de pinmachine pruttelde vroeg ik terloops nog over naar de wifi code. Wifi? Nee, dat hadden ze hier niet. Wtf?! Lichte paniek, daar zaten we dan 8 dagen lang op een bergje in Frankrijk zonder wifi, terwijl dat wel een belangrijk ingredient was voor de geplande werkzaamheden cq activiteiten de komende 8 dagen. Gelukkig was het sanitair wel verouderd maar schoon, zoals beloofd. En ook de douches waren gratis. Over camping douches gesproken, de invalide douches zijn doorgaans een stuk beter en luxer (en uiteraard ruimer). Nou willen we natuurlijk niet dat er ergens een gehandicapt iemand moet wachten om te douchen omdat er twee zeer gezonde, sportieve en fysiek aantrekkelijke Hollanders zonodig gebruik willen maken van het betere doucheklimaat. We scannen de omgeving daarom vroegtijdig af naar gehandicapten. Niet alleen lichamelijke, maar ook geestelijke. Dat is niet altijd even makkelijk om te zien, maar wij zijn de kwaadsten niet, dus voor kwalificatie wel/niet geestelijk gehandicapt geven we iedereen het voordeel van de twijfel.

De afwezigheid van wifi was dus even een kleine schok. Maar we zullen de komende jaren wel meerdere tegenslagen krijgen en dan was dit wel een goeie om mee te beginnen en er even lekker in te komen. De laptops gingen dichten, de telefoons werden sporadisch gecheckt met mobiele data en de bodytalk sessie is eigenlijk met wat improvisatie ook naar behoren verlopen. En dan blijft er eigenlijk veel tijd over, merk je dan. Tijd die werd besteed aan lange wandelingen in het heuvel/bergachtige gebied, fietsritten en ook maar weer eens het backgammon spel uit de kast getrokken. Hartstikke leuk, totdat de score overeenkomsten begint te vertonen met het aantal kilometers dat we beiden tot nu toe in de camper hebben gereden. Voor de volledigheid, Eugenie rijdt alles. Stijn won alles.

Mooie van veel door de bossen wandelen is dat je ook meer gaat zien. Zo hebben we, omdat we toch alle tijd hebben, lang verwonderend staan kijken naar spelende bosmuizen, die ons niet opmerkten. Een slang van een halve meter die ons dus wel gezien had, schoot vlak voor ons over het bospad. Misschien wel op weg naar die muizen.

Al met al eigenlijk een paar heerlijke dagen om af te schakelen en te ontspannen (op het backgammon na dan). Na een paar dagen België (het Duitse gedeelte) koers gezet richting Nederland voor het grote examengebeuren en neergestreken op een camperplaats bij de boer in Terschuur (Terschuur, niet in z'n schuur). Terschuur is een onderdeel vsn de gemeente Barneveld. We kijken af en toe naar de reviews van dit soort camperplaatsen. Grootste punt van kritiek was eigenlijk alleen dat het dicht bij de A12 lag dus dat men last had van de bijgeluiden van de A12. Nou hebben we zelf jarenlang langs de A2 gewoond, dus we zijn wel wat gewend. Wat voor de 1 een onaanvaardbare geluidsdiarree is, is voor de ander heel prettig achtergrond Zen-gezoem. Wij zitten dus in kamp 2. 

Terschuur bij de boer bleek een leuke plek. Niet veel last gehad van de bijgeluiden van de A12, wel lichtjes geïrriteerd aan de bijgeluiden van de A10. Twee stellen uit de Amsterdamse Jordaan waren gesjellig de hele dag aan het kleppen wat ze allemaal in hun jeugd hadden uitgespookt. O, o , meid, je wil het niet geloven! Blijkbaar is er na hun jeugd niet veel bijzonders gebeurd, want toen de jeugdverhalen op waren, begonnen ze gewoon weer van voren af aan. Nou, nou meid, want ik toen heb meegemaakt. De rosé die daarbij werd ingenomen ging waarschijnlijk via de oren, want ze konden mekaar steeds slechter verstaan. Dat kan je oplossen door dichter bij elkaar te gaan ziten of gewoon nog harder te praten. Men koos voor optie 2. Gelukkig voor de omstanders waren het fervente RTL-4 fans, want om 7 uur trok mem zich terug in de camper, ging de deur dicht, de tv-schotel op het dak omhoog en we hebben ze de rest van de avond niet meer gezien of gehoord.

Maar eind goed, al goed. Op zondagochtend richting Lelystad, waar Eugenie 's middags met succes haar examen deed. En inmiddels sloten de agenda's van ons en Youri ook weer helemaal aan, dus er kon (eindelijk) koers worden gezet richting Geneve. Daarover later uiteraard meer.