Zwerven in Zweden

Scandinavië was vorig jaar juni al ongeveer het plan, maar dat kwam er niet van. Nou hebben we niet bepaald haast of een gebrek aan tijd, dus dachten we dat we daarom dit jaar maar eens moesten proberen met een mooie maandenlange trip door Denemarken, Zweden en Noorwegen. Ook dit liep weer een klein beetje anders dan  gepland, maar de eerste voeten op Scandinavische bodem zijn toch gezet. Eind mei vertrokken we richting het noorden, maar zo rond de laatste week van juni wilden we eigenlijk weer in Nederland zijn. Dochter Cézanne zou op 23 juni in een theater een dansuitvoering van haar opleiding hebben en daar moesten we natuurlijk bij zijn. Al met al hadden we dus ongeveer een dikke  -pardon een enorme - maand om  naar boven te rijden, daar wat rond te crossen en dan weer terug te rijden. Makkelijk zat dachten we. We doen weer de Spaanse manier, kijken wat er op ons pad komt en gewoon genieten along the way. Nou die 'way' was inderdaad best long, en veel was er vooralsnog niet te genieten. Na dag 1 waren we ongeveer ter hoogte van de Duits-Deense grens waar we tegen betaling op een parkeerplaats tegenover een welnesscenter konden staan. Op die parkeerplaats was verder niks, maar via de personeelsingang of iets dergelijks van het welnesscenter hebben we (stiekem) toch gebruik gemaakt van de wc daar. Dat kan natuurlijk ook in de camper zelf, maar als het kan stuur je iemand liever weg met een boodschap. 

Eenmaal in Denemarken was het wel even wennen aan het feit dat het land niet meedoet aan de Euro. Ons (financiële) hart maakte een klein vreugdesprongetje toen we langs een benzinestation reden. "Wow, 1.51 voor een liter diesel, dat is niet slecht". Verkeerd gekeken natuurlijk, het puntje stond na de 5 en het was dus ruim 15 Deense Kronen. Vergeleken met Nederlandse/Duitse prijzen was dat wel slecht. Maar goed, al doende leert men. Dat roepen we nu al ongeveer een jaar, maar ook langzame leerlingen komen er uiteindelijk. In Denemarken hadden we niet echt een idee waar we heen wilden of wat we wilden doen. Uiteindelijk belandden we bij een jachthaventje in de omgeving van Odense waar we ergens gelezen hadden dat er nog wel wat te doen en te zien was. Het lokale aardappelmuseum daar was een verrassing (m.n. dat er überhaupt zoiets bestaat  als een aardappelmuseum). Als er ergens een antwoord te vinden was op het eeuwenoude mysterie of het meervoud van aardappel nou aardappels of aardappelen is, dan was het hier wel. Maar het mysterie blijft een mysterie en verder was er ook niet veel te zien of te leren over de aardappel. Er scheen in de buurt ook een fjord te zijn, het ter plaatse bekende Odense fjord. Bij een fjord stellen wij ons een langgerekt meer voor met aan weerszijden woeste en steile rotskliffen met watervallen van Spa water (Blauw èn Rood!). Wij vroegen de beheerder van het jachthaventje waar dit befaamde Odense fjord zich bevond. Toen hij wees op een Loosdrechtse plassen-achtige omgeving en zei "this is it", wisten we instinctief dat het tijd was om verder te reizen.

Onze eerste indruk van het Deense landschap was heel plat, heel netjes, heel saai. We zouden nog één overnachtinkje doen en dan door naar Zweden. We kwamen uit op een best wel goede camperplek. Een groot groen grasveld bij een mooi statig houten huis van de beheerders. Er was een douche, een wc, wifi en alle overige camperfaciliteiten die je zo af en toe nodig hebt (afvalwater dumpen en schoon water bijvullen). Er was echter een heel groot probleem: de caravan naast ons had twee honden die 5 weken eerder een nest van 7 puppies hadden gecreëerd. Stijn zag dat als eerste en smeekte de man om de puppies niet aan Eugenie te laten zien en om in ieder geval te zeggen dat deze puppies not for sale zijn. Maar, te laat. Eugenie had ze al gezien en zo werd er - surprise, surprise - nog een extra verblijfdagje op dit groene grasveld naast de 7 hondendwergjes aan vast geplakt. 

De volgende dag kwamen we via bruggen, tunnels en bruggen in Zweden terecht. Een echt reisplan hadden we echter nog steeds niet. Het begon langzamerhand wel te dagen dat doelloos door een uitgestrekt land als Zweden rijden niet handig is als je maar 4 weken hebt. Die tijdsnood hield ons wel een beetje in gijzeling, maar toen wisten we het ineens. We wilden tenminste tot in Stockholm komen en daarna zouden we wel zien. Dat was een goed plan en eenmaal aangekomen in Stockholm kwam het volgende dilemma: wat nu. Onze virtuele vriend ChatGPT had uiteraard weer een mooie top 10 van 'things-to-do' voor ons gemaakt. Voor de zekerheid (want Zweden is een duur land als je veel kilometers maakt en grote dorst hebt) ook maar even gecheckt wat de 'low-budget' top 10 was. Verder dan "loop langs een kerk" of "ga naar een park" kwam ie eigenlijk niet. Geen nood, neef Jasper heeft een tijdje in Stockholm gewoond als student en is daardoor een expert op dit gebied. Of zoals hij het zelf zegt "Stockholm on low budget heb ik destijds zeker wel uitgespeeld". En met dank aan zijn nuttige tips hebben we een heerlijke dag gehad in Stockholm. Een 'all-you-can-eat' vegan buffet in een restaurant met prachtig uitzicht of het meemaken van de wisseling van de wacht bij het Koninklijk Paleis midden in de stad. Onze verwachting was dat dat ongeveer 5 a 10 minuutjes zou duren en als volgt zou gaan. "Hey, sta je hier al lang?" "Nah, een uur of 8 ofzo" "Okay, ruilen?" "Wat jij wil, maar ja graag" "Okay, doei en tot morgen". Maar niks van dat alles. Het was een heel spektakel en een komen en gaan van marcherende mannen en vrouwen in uniform  en veel paarden, en Jan Klaassen de trompetters die op die paarden zaten en dat ging dan heen en weer. En de mensen en paarden met blauwe kleren kwamen in de plaats van team rood... en toen was het klaar. 

Nu we ons doel gehaald hadden en dit Stockholm-syndroom achter ons konden laten, konden we op een relaxte manier een deel van het zuiden van Zweden verkennen op ons eigen rustige tempo. Zweden kent het zgn. 'Allemansrecht' wat min of meer betekent dat je overal mag kamperen. Geldt alleen niet helemaal voor campers, want we kwamen veel bordjes tegen met 'verboden te kamperen' of 'eigen campers eerst'. We zullen het wel verkeerd begrepen hebben, maar we vonden daardoor eigenlijk een prima alternatief. Bij vele hostels c.q  b&b's  hebben ze ook prima plekken voor campers. Vaak in een prachtige, ruime omgeving met veel mogelijkheden voor lange wandelingen of een duik in een van de vele meertjes die het land rijk is. Die plekken waar je zomaar kan staan zijn er natuurlijk gewoon wel, en daar hebben we ook wel gebruik van gemaakt. Dat brengt je af en toe naar bijzondere locaties. Zo stonden we een keer bij een Slot c.q. Paleis waar overdag genoeg reuring was in de omringende parken/paleistuinen van dagjesmensen en daar loslopende hertjes. 's Avonds en 's nachts stonden we daar helemaal alleen met onze camper. Het verbaast ons soms dat dit soort mooie plekken dan niet veel drukker zijn met overnachtende camperaars. Of weten zij iets over de 'lieve' hertjes wat wij niet weten?

Ook een hele nieuwe ervaring voor ons was het zonsopgang/zonsondergang-ritme. Op een dag werden we wakker want de zon was op en scheen al lekker fel bij ons de camper naar binnen. Tijd om op te staan, koffie, ontbijtje, dachten we. Bleek het pas half 4 's nachts te zijn. Een mooi fenomeen om eens mee te maken met bijkomend voordeeltje dat ons zonnepaneel overuren draaide. Het was dus allemaal even wennen, maar uiteindelijk hebben we wel onze draai in Zweden kunnen vinden. We komen hier waarschijnlijk nog wel eens (beter voorbereid) terug. Jammer alleen dat we geen eland zijn tegengekomen. Dat is toch wel iets wat je verwacht - of althans hoopt - tegen te komen. Als we geen vegetariër waren geweest hadden we dat gemis in een lokaal restaurant natuurlijk simpel kunnen oplossen, maar dat was toch anders geweest.

Over Anders gesproken, we weten niet of het in Nederland ook bestaat maar in een afgelegen gemeente ergens in Zweden stond een supermarktje waar je 24 uur per dag terecht kon. De deur ging echter alleen open als je een soort bonuskaart of lidmaatschapskaart scande bij de voordeur zodat je naar binnen kon. Die kaart hadden we natuurlijk niet, maar we verzonnen een list. Verschuilend achter een boom wachtte Stijn op een nietsvermoedende lokale shopper. Die kwam eraan en hield nietsvermoedend zijn kaart tegen de scanner. Op een display van 2 bij 1 meter verscheen in koeienletters "Välkommen Anders!", de deur ging open en Anders mocht naar binnen. Stijn er muisstilletjes sluipend achteraan en die was ook binnen. Super handig - als je een local bent - dat je op elk moment van de de dag op deze manier nog even boodschappen kan doen en enerzijds ook mooi dat het boodschappen doen en afrekenen op basis van vertrouwen kan. Of  Aan de andere kant ook wel eng als door het gebruik van deze bonuskaart exact geregistreerd wordt wie wanneer binnen was en wat er uit de winkel werd meegenomen. Wellicht heeft Anders een paar dagen later op z'n falie gekregen van z'n vrouw waarom er in hemelsnaam een sixpack bier en een zak chips op de rekening staat ondanks dat hij haar had beloofd te stoppen met drinken en gezonder te gaan leven.

Onze bevindingen ten aanzien van Zweden:

1. beter om een plan te hebben dan lukraak wat rond te rijden;

2. als je lukraak wat rondrijdt rij je over lange wegen met veel kerstbomen links en veel kerstbomen rechts. Geen elanden;

3. verder echt wel een leuk, vriendelijk land, waar de  mensen/idyllische meertjes ratio ongeveer 1:1500 is; 

4. qua taal, het is net Haags. Als je het ziet snap je het niet, maar als je het uitspreekt zijn veel woorden ineens herkenbaar. Dus les ein: Hagtop leize!

En toen was het weer op naar Nederland ("dat moest van haar, hopfaldera"). Die terugweg leidde ons min of meer via dezelfde weg door Denemarken en ja hoor, je raadt het al ..... even een tussenstop bij de puppies. Die waren inmiddels een paar weken ouder en gelukkig nog steeds not for sale. 

Na deze onvermijdelijke tussenstop en een overnachting ergens in Duitsland kwamen we bij Groningen de Nederlandse grens weer over. Om een beetje te acclimatiseren (een wijze les uit het eerdere verblijf in Nederland) sloegen we ons kamp op in het Groningse Midwolda. Van dat acclimatiseren kwam niet heel veel terecht, want van de 25 plekken werden er 24 bezet door Duitsers. Nou goed, dan maar rustig aan doen en op tijd naar bed. Ook daar kwam niet veel van terecht omdat net dit weekend de Midwolda Summer Party plaats zou vinden in een grote feesttent - compleet met live muziek van diverse artiesten - op nog geen 200 meter afstand van waar we de camper hadden geparkeerd. Ironisch wel, want dit was uitgerekend het PinkPop-weekend, waar we normaal gesproken zouden zijn met vrienden en familie. Toen we hoorden dat bij de Midwolda Summer Party het bier €1,50 was en één van de optredende artiesten Henk Wijngaard was ("Met de vlam in de pijp ...") vonden we dit wel een mooi alternatief en zo stonden we op een zaterdag-avond tussen de Greuningers en leek het onbedoeld - gelet op de gebruikelijke lokale kleding- en haardracht - ook wel een beetje een 'back to the 80's party' .

De reden om de Scandinavië-trip drastisch in te korten - of in ieder geval te onderbreken - was het dansoptreden van Cézanne. Dat was het natuurlijk allemaal helemaal waard. We hadden haar, ook door de Corona-periode, al een tijd niet meer zien optreden dus we waren zeer benieuwd naar de progressie. In het kort, het was adembenemend mooi en goed. Zowel qua danstechniek als qua expressie. We zouden zelf als met de tijd meegaande ouders zeggen dat het episch was, maar tegenwoordig moet je blijkbaar zeggen dat het effing sick was. Het was effing sick!