Pendersionado

 Zoals al gememoreerd zijn er nog een paar zaken die ons in Nederland houden, maar dat is met dit weer verre van erg. Afgezien van de taal en de vriendelijke mensen lijkt het door de zomerse temperaturen net alsof we in Zuid-Frankrijk zijn. Wijn en stokbrood doen de rest. Met het risico dat het deze keer ook een beetje een vakantieverslag wordt. Dat is het deels voor ons natuurlijk ook nog steeds, en zo voelt het ook nog regelmatig. Dat gevoel zal de komende weken wel weg ebben en als het zover is, laten we het jullie z.s.m weten.  Van onze taak om de kamer in het ouderlijke 'huis' van Eugenie een beetje ordentelijk achter te laten hebben we ons behoorlijk gekweten. Na een aantal ritjes naar Kringloopwinkel en Milieustraat en een herschikking van allerlei dozen met spullen en dingen zou je niet vermoeden dat de oude meisjeskamer van Eugenie een schatkamer is geworden van de dierbare spullen van tenminste 5 volwassen mensen. En toen dat eenmaal gefixt was konden we op zoek naar...

 Op 1 juni om 14:20 was het zover. Bij de notaris werd de transportakte getekend en daarmee werden we huisloos. Het betekende tevens het officiële startschot van een nieuwe episode in ons leven. Help, wat nu? Eén van de vele vragen die aan ons werden gesteld was "Wat wordt de eerste bestemming?". Het antwoord was wat minder exotisch dan men wellicht gehoopt had, nl. Broek in Waterland, ca. 30km boven Baambrugge. Omdat er in de maand juni nog een paar verplichtingen liggen (voor Eugenie o.a. afronden studie, stage lopen en examens doen) en daarnaast nog 3 dagen Pinkpop en een concert van Guns N' Roses in Groningen eind juni, hebben we besloten om de eerste maand in Nederland te blijven. Dat geeft ons meteen ook de gelegenheid om (schoon)moeder te helpen met het op- en leegruimen van haar woonark. Dat hadden we nl. min of meer beloofd omdat we een deel van onze spullen (en die van onze kinderen) daar 'tijdelijk' hebben achtergelaten. Het was dus niet meer dan logisc...